பிரம்மதீர்த்தம்

பேரூர் கோவிலில் செயல்அலுவலரைப் போய்பார்த்தேன்.ஒரு கடிதம் கொடுத்துவிட்டு நீங்கள் கிணற்றை சுத்தம் செய்யலாம் என்றனர்.ஆட்கள் சிலரை சேர்த்துக்கொண்டு அந்த கிணற்றை சுத்தம்செய்தோம்.ஒரே துர்நாற்றமாக இருந்தது.

எனக்கு வெளிநாட்டினர் நினைவு வந்தது.100 வருடங்களான கட்டிடங்களையே அவர்கள் புராதனச்சின்னங்கள் எனப்பாதுகாத்து வருகின்றனர்.ஆனால் நாமோ அவற்றை அலட்சியம் செய்வதுடன் அழிக்கவும் முற்படுகிறோம். குப்பைகளை வெளியே எடுத்தவுடன் சில நாட்களில் நீர் மேலேவரத்தொடங்கியது.தேங்கிய நீரை வெளிக்கொணர்ந்தால் மட்டுமே புதுநீர் ஊறத்தொடங்கும் என்பதால் போர்மோட்டாரைக்கொண்டுவந்து அதையும் செய்தோம். இப்போது நீர் நன்றாக மேலேவரத்தொடங்கியது.மனதுக்கு திருப்தியாக இருந்தது.ஒரு எண்ணம் தோன்றியது,இக்கோவிலுக்கு என ஒரு தலபுராணம் இருக்கவேண்டுமே என.உடனே பட்டீஸ்வரர் கோவிலுக்கு விரைந்தேன்.கோவிலில் புத்தகம் இல்லை எனப்பதில் வந்தது.சுற்றியுள்ள கடைகளில் இருந்த புத்தகங்கள் சொல்லும் செய்திகள் எந்தளவுக்கு நம்பகத்தன்மை வாய்ந்தவை எனப்புரியவில்லை.சற்றும் மனம்தளராமல் அருகிலுள்ள சாந்தலிங்கர் மடத்திற்குச் சென்றேன்.இந்த மடம் திருவாவடுதுறை,திருப்பனந்தாள்,தருமபுரம் மடங்களுக்கு இணையான பழமைவாய்ந்தது.தமிழ்ப்பணி,கல்விப்பணி மற்றும் தமிழ்முறையில் திருமணம், கோவில் குடமுழுக்கு என மக்களோடு இரண்டறக்கலந்தவர்கள்.நான் போனபோது பெரியஆதீனம் ஓய்வில் இருந்தார்.வணக்கம் சொன்னவுடன் விபூதி கொடுத்தார்.